همه چیز درباره اختلال وسواس احتکار یا اختلال ذخیره‌سازی
همه چیز درباره اختلال وسواس احتکار یا اختلال ذخیره‌سازی
همه چیز درباره اختلال وسواس احتکار یا اختلال ذخیره‌سازی! افراد مبتلا به اختلال وسواس احتکار در برابر دور انداختن اشیاء جمع‌آوری شده دچار هرج‌و‌مرج و ناراحتی می‌شوند. ممکن است وسوسه شوید که یک روز تمام این اشیاء به هم ریخته و بی‌استفاده را دور بریزید تا هم خودتان و هم او را راحت کنید. اما درست مانند بسیاری از اختلال‌های روانی، مجبور کردن کسی به تغییر اغلب بی‌تأثیر است و حتی می‌تواند مشکل را تشدید کند.
وسایل را بدون رضایت فرد مبتلا به احتکار دور نریزید!
شاید به نظر برسد اگر بدون رضایت او این کار را انجام دهید و در این راستا قدری سرزنش شوید، ارزش آن را دارد که منزل‌تان را تمیز و منظم نگه‌دارید و از این هرج‌و‌مرج‌ها خلاص شوید. اما دور ریختن وسایل، مشکل او را بدتر خواهد کرد. به همین دلیل، دور ریختن وسایلی که فرد مبتلا جمع‌آوری کرده بدون اجازه و رضایت او، در بلندمدت شیوه‌ی موفقی نیست و احتمال دارد فرد مبتلا خیلی زود به رفتارهای گذشته‌اش بازگردد. همچنین او از شما بی‌زحمت و دلگیر خواهد شد که این می‌تواند احتمال تمایل او به درمان را کاهش دهد.
انتظار نداشته باشید فرآیند درمان یا جمع و جور شدن منزل‌تان یک شبه اتفاق بیفتد.
برای یک فرد مبتلا به اختلال احتکار زمان زیادی لازم است تا به مرحله‌ای برسد که هم افکار و رفتارهای نادرست خود و هم محیطش را تغییر دهد.
رفتارهای وسواسی او را تقویت نکنید!
همه چیز درباره اختلال وسواس احتکار یا اختلال ذخیره‌سازی! اگرچه دور ریختن وسایل جمع‌آوری شده فایده‌ای ندارد، اما افزودن به وسایل او و تقویت رفتارهای احتکارآمیزش نیز اشتباه است. به عنوان مثال، اگر او عادت دارد جعبه‌های وسایل را نگه دارد، هدیه‌ای به او ندهید که در جعبه باشد.
تلاش نکنید به هم‌ریختگی‌های فرد مبتلا به اختلال احتکار را جمع‌و‌جور و منظم کنید.این کار شما تنها سبب می‌شود که او نتواند به عمق و شدت مشکلی که دارد پی ببرد و با پیامدهای آن به درستی مواجه شود.
بیشتر بدانید: روانشناسی اختلال استرس پس از سانحه( PTSD )
انتظار نداشته باشید روند درمان، کامل و یکنواخت پیش برود!
احتکار، درست مانند رژیم گرفتن، ول‌خرجی، قمار و مصرف الکل، عادتی است که ترک آن می‌تواند گاهی پیش‌رونده و گاهی پس‌رونده باشد. صبور باشید و از تلاش دست برندارید. هیچ انسانی کامل نیست و افراد توانایی‌های یکسانی ندارند. شما باید ابراز علاقه و حمایت خود را از او ادامه دهید و در کنارش باشید؛ زیرا معمولاً این افراد از نزدیکان شما هستند و شما ناچارید با آن‌ها مدارا کنید.
بیشتر بدانید: بهترین روش درمان وسواس کندن مو
دلایل بیمار اختلال ذخیره‌سازی برای دور نریختن اشیا
اختلال ذخیره‌سازی، که به عنوان اختلال وسواس احتکار نیز شناخته می‌شود، به دلایل مختلفی منجر به تمایل افراد به نگهداری اشیاء و اجتناب از دور انداختن آن‌ها می‌شود. یکی از دلایل رایج، احساس قوی وابستگی عاطفی به اشیاء است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به اشیاء به عنوان نمادهایی از خاطرات، تجربیات یا ارتباطات خود نگاه کنند، به طوری که دور انداختن این اشیاء را به معنای دور انداختن بخشی از هویت یا تاریخ خود می‌دانند. این وابستگی عاطفی می‌تواند به احساس بی‌کفایتی و اضطراب در فرد منجر شود، زیرا نگرانی از اینکه اگر یک شیء را دور بیندازند، ممکن است آینده یا لحظات مهمی را از دست بدهند.
بیشتر بدانید: اختلال دوقطبی چیست؟
علاوه بر این، برخی افراد مبتلا به اختلال ذخیره‌سازی به دلیل ترس از آینده نتوانند اشیاء را دور بریزند. آن‌ها ممکن است به این باور برسند که ممکن است روزی به یک شیء خاص نیاز پیدا کنند یا این که چه چیزی ممکن است در آینده مفید باشد. این ترس از عدم نیاز به اشیاء در آینده می‌تواند آن‌ها را به سمت احتکار و انباشتگی اشیاء سوق دهد. همچنین، امتناع از دور ریختن اشیاء باید به دلیل احساس قضاوت یا انتقاد از سوی دیگران و عدم درک آن‌ها باشد که می‌تواند باعث ایجاد احساس ناکافی یا عذاب وجدان در فرد شود. این عوامل، به طور کلی، مانع از توان فرد برای گرفتن تصمیمات منطقی درباره‌ی دور ریختن اشیاء می‌شود و به ادامه‌ی چرخه‌ی احتکار کمک می‌کند.
درمان اختلال وسواس احتکار یا اختلال ذخیره‌سازی
درمان اختلال وسواس احتکار (اختلال ذخیره‌سازی) معمولاً شامل رویکردهای چندوجهی است که می‌توانند به افراد کمک کنند تا با علائم و مشکلات خود کنار بیایند. این درمان‌ها به طور کلی شامل موارد زیر هستند:
۱. روان‌درمانی
الف) درمان شناختی-رفتاری (CBT)
این رویکرد به افراد کمک می‌کند تا الگوهای فکری منفی و ضعیف خود را شناسایی و تغییر دهند. درمانگران معمولاً به بیماران کمک می‌کنند تا احساسات مربوط به اشیاء را بررسی کرده و به تدریج با دور ریختن یا کاهش حجم اشیاء جمع‌آوری شده روبه‌رو شوند.
ب) درمان روابط بین‌فردی (IPT):
این نوع درمان به بیماران کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی و روابط خود را بهبود بخشند، که می‌تواند به کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرتبط با مشکلات ذخیره‌سازی کمک کند.
۲. درمان دارویی
در برخی مواقع، پزشکان ممکن است داروهایی مانند داروهای ضدافسردگی مانند SSRIها یا داروهای ضد اضطراب را برای کمک به مدیریت علائم اضطراب و افسردگی مرتبط با اختلال وسواس احتکار تجویز کنند. این داروها ممکن است به کاهش وسوسه‌های مربوط به احتکار کمک کنند و به فرد اجازه دهند با روند درمانی بهتر پیش برود.
۳. گروه‌های حمایت
شرکت در گروه‌های حمایت می‌تواند به افراد مبتلا به اختلال وسواس احتکار کمک کند تا تجربه‌های خود را به اشتراک بگذارند و از حمایت دیگران بهره‌مند شوند. این گروه‌ها می‌توانند فضایی امن برای بیان احساسات و یادگیری از تجربیات دیگران فراهم کنند.
۴. آموزش خانواده
آموزش خانواده راجع به اختلال وسواس احتکار، می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا بهتر درک کنند که فرد مبتلا با چه چالش‌هایی روبرو است. این آموزش می‌تواند شامل یادگیری تکنیک‌ها و راهکارهایی باشد که خانواده‌ها بتوانند در حمایت از فرد به کار ببرند بدون اینکه رفتارهای احتکارآمیز را تقویت کنند.
۵. کار با مشاوران یا درمانگران حرفه‌ای
کار با درمانگران شاغل در زمینه تعاملات انسانی و ساماندهی فضایی می‌تواند به افراد در بهبود شرایط محیطی و کاهش بار روانی ناشی از انباشتگی کمک کند. این امر می‌تواند شامل مهارت‌های سازماندهی و مدیریت فضای زندگی باشد.
ترکیب این رویکردها معمولاً به افراد کمک می‌کند تا با اختلال خود بهتر کنار بیایند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. به دلیل پیچیدگی این اختلال، روند درمان ممکن است زمان‌بر باشد و نیاز به صبر و پیگیری مداوم دارد.